Published
วารสารศาสตร์
ศาสน-บันเทิง: การสื่อสารการทำบุญตามหลักพระพุทธศาสนาบนสื่อสังคมออนไลน์ผ่านกระบวนคิดเชิงออกแบบ
Abstract
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อนำเสนอแนวทางสำหรับการผลิตสื่อ สร้างสรรค์ ที่สามารถสื่อสารเนื้อหาการทำบุญตามหลักพระพุทธศาสนาสู่ พุทธศาสนิกชนชาวไทยบนสื่อสังคมออนไลน์ ผ่าน “กระบวนการคิดเชิงออกแบบ” ที่เป็นการวิจัยแบบคุณภาพและปริมาน ผู้วิจัยได้ศึกษาถึงปรากฏการณ์ของการ ทำบุญในพระพุทธศาสนาจากสื่อธรรมออนไลน์ของหลวงพ่อปราโมทย์ ปราโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม และนำข้อมูลที่ได้มาใช้ในการผลิตสื่อออนไลน์ต้นแบบ ประเภทควิซ ชื่อ “คนไทยทำบุญ” โดยประยุกต์แนวคิด “ศาสน-บันเทิง” ในการ ผลิตสื่อออนไลน์ต้นแบบ แล้วเผยแพร่บนเฟซบุ๊กแฟนเพจ
ผู้วิจัยพบว่า สื่อต้นแบบนี้สามารถดึงดูความสนใจของกลุ่มตัวอย่างได้ มากกว่า 1,400 คน และสามารถสรุปหลักเกณฑ์สำหรับการผลิตสื่อต้นแบบนี้ ใน 3 มิติ คือ มิติที่ 1 การคัดกรองเนื้อหาและการอ้างอิงแหล่งข้อมูล เนื้อหาที่ นำมาใช้ควรแสดงถึงขอบเขตและความเชื่อมโยงของการทำบุญกับเป้าหมายของ พระพุทธศาสนาอย่างชัดเจน แจ่มแจ้ง และไม่คลุมเครือ ท่ีแตกต่างจากลัทธิความ เชื่ออื่นๆ และนำไปสู่การศึกษาค้นคว้าเพิ่มเติมได้ มิติที่ 2 สื่อสารด้วยภาษาและช่องทางที่สอดคล้องกับพฤติกรรมในปัจจุบัน หลีกเลี่ยงการใช้สำนวนภาษาที่ต้อง แปลไทยเป็นไทย ผ่านสื่อสังคมออนไลน์ที่สอดคล้องกับวิถีชีวิตของคนไทยใน สังคมยุคดิจิทัล ซึ่งช่วยลดช่องว่างและจุดอ่อนของสื่อดั้งเดิมในพระพุทธศาสนา และมิติที่ 3 กระตุ้นการมีส่วนร่วมด้วยกลยุทธ์การสื่อสารที่สะท้อนตัวตน สื่อสาร ด้วย “ควิซ” ประกอบภาพวาดและคำโปรยที่มีนัยเชิงท้าทาย และกระตุ้นให้ เกิดความอยากรู้ถึงผลลัพธ์ของตนเองภายหลังการร่วมปฏิสัมพันธ์กับสื่อ ส่งผล ให้ได้รับความบันเทิงและเรียนรู้ในขณะเดียวกันโดยสมัครใจ
This research aims to promote a new guideline for producing an effective online medium to convey the concept of merit-making in Buddhism across Buddhists in Thailand via prototyping the online medium on social network sites named “Konthaitumboon”. This mixed research method was applied alongside notions of design thinking processes and religious-tainment in the production. Researchers explored Thai Buddhists’ behaviors regarding merit-making through Luangpor Pramote Pamojjo (Wat Suan Santidham)’s online media. The collected information was utilized for the production.The researchers discovered that the prototype was an effective communication tool which was able to attract more than 1,400 participantsto interact with the medium. There were 3 significant aspects from the study to be concluded for the guideline. Firstly, Selecting Contents and Appropriate References must be concerned. The utilized content in the production must signify within the scope of Buddhism as well as depart from other religious beliefs. The reliability of the content must also be paid attention for further study purposes. Secondly, Using Simple Language and Reachable Communication Channels in Digital Age are significant towards understanding the key concept of the Buddha’s teaching among Thai Buddhists in the digital age. This would minimize misunderstanding the concept unlike other older formats of the Buddhist’s teaching medium which were often presented in old fashion language and presented in printed mediums. Lastly, Enhancing Participation through Communication Strategies is another important element toward attention. Communicating through “quiz” associating with drawing and a challenging message would maximize the targeted audience’s desire toward his or her ability regarding the knowledge in Buddhism. This would allow the targeted audience to be entertained and learned at the same time.
(2565). ศาสน-บันเทิง: การสื่อสารการทำบุญตามหลักพระพุทธศาสนาบนสื่อสังคมออนไลน์ผ่านกระบวนคิดเชิงออกแบบ. วารสารศาสตร์.