การอนุรักษ์และใช้ประโยชน์จากมหาสมุทรและทรัพยากรทางทะเล

การปรับปรุงกฎหมายไทยให้สอดคล้องกับข้อ 14 แห่งเป้าหมายการพัฒนาที่ยั่งยืนขององค์การสหประชาชาติ (SDG 14) ว่าด้วยเรื่องการอนุรักษ์และใช้ประโยชน์จากมหาสมุทรและทรัพยากรทางทะเลอย่างยั่งยืน

Authors

กฤษฎากร ว่องวุฒิกุล คณะนิติศาสตร์ สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์ ประสิทธิ์ ปิวาวัฒนพานิช คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์

Abstract

          บทความฉบับนี้ต้องการนำเสนอเรื่องการปรับปรุงกฎหมายไทยให้สอดคล้องกับข้อ 14 แห่งเป้าหมายการพัฒนาที่ยั่งยืนขององค์การสหประชาชาติ (SDG 14) ว่าด้วยเรื่องการอนุรักษ์และใช้ประโยชน์จากมหาสมุทรและทรัพยากรทางทะเลอย่างยั่งยืน โดยได้ตั้งสมมุติฐานเอาไว้ว่า มาตรการทางกฎหมายของประเทศไทยที่ใช้บังคับอยู่ซึ่งจะเป็นเครื่องมือสำคัญประการหนึ่งในการทำให้ SDG 14 บรรลุผลนั้นมีบางส่วนที่พร้อมสำหรับการนำไปปฏิบัติเพื่อมุ่งไปสู่ความยั่งยืนได้อย่าง แต่ยังคงมีบางส่วนที่จำเป็นต้องมีการทบทวนและปรับปรุงให้มีความทันสมัยและสอดคล้องกับข้อตกลงระหว่างประเทศ โดยเฉพาะอย่างยิ่งอนุสัญญาสหประชาชาติว่าด้วยกฎหมายทะเล ค.ศ. 1982 ซึ่งได้แก่ การควบคุมความเป็นกรดของมหาสมุทรที่ต้องเชื่อมโยงให้ปัญหามลพิษทางอากาศและมหาสมุทรเข้าด้วยกัน การมีส่วนร่วมของประชาชนที่มากยิ่งขึ้นในการบริหารจัดการโดยโดยใช้มาตรการการอนุรักษ์ในเชิงพื้นที่ และการร่างกฎหมายเกี่ยวกับการวิจัยวิทยาศาสตร์ทางทะเลและการประกันการเข้าถึงตลาดสำหรับชาวประมงพื้นบ้านรายเล็ก เป็นต้น

คำสำคัญ: เป้าหมายการพัฒนาที่ยั่งยืนข้อ 14, อนุรักษ์และใช้ประโยชน์จากมหาสมุทร ทะเล และทรัพยากรทางทะเล, อนุสัญญาสหประชาชาติว่าด้วยกฎหมายทะเล ค.ศ. 1982